Reflectie over Bewust (geen) uitstelgedrag
Uitstelgedrag is iets waar ik veel mee te maken heb. Vaak stel ik dingen uit omdat ik me overweldigd voel of geen zin heb om eraan te beginnen. Dit leidt tot stress en haastig werk op het laatste moment, wat niet altijd goed uitpakt. Ik merk dat ik in die situaties niet mijn beste werk doe en dat het gevoel van uitstel me de hele tijd achtervolgt. Dit maakt me ontevreden en stressvol, terwijl het eigenlijk helemaal niet nodig is.
Aan de andere kant merk ik ook dat uitstelgedrag soms voordelen heeft. Wanneer ik onder tijdsdruk sta, kan ik extra focus krijgen en sneller werken. Maar, in de meeste gevallen, maakt het me gewoon nerveus en ben ik niet blij met het resultaat. Dit heeft me wel laten inzien dat het beter is om uitstelgedrag actief aan te pakken.
Wat ik nu weet, is dat uitstelgedrag vaak een gewoonte is die ik moet doorbreken. Ik ben vaak bang om niet perfect te presteren, dus stel ik taken uit. Wat ik heb geleerd is dat het beter is om kleine stapjes te zetten en niet alles in één keer perfect te willen doen. Ook helpt het om je doelen klein en haalbaar te maken, zodat je gemakkelijker in actie komt.
De theorieën die we hebben behandeld, hebben me geholpen om dit beter te begrijpen. Het idee van kleine, haalbare doelen spreekt me het meest aan. Ook wil ik niet meer wachten tot de laatste minuut, maar regelmatig werken en mezelf belonen voor het maken van vooruitgang.
De komende tijd ga ik proberen om mijn uitstelgedrag aan te pakken door bijvoorbeeld de Pomodoro-techniek te gebruiken en kleine stappen te zetten in plaats van alles in één keer te willen doen. Zo hoop ik mijn productiviteit te verbeteren en minder gestrest te zijn.